ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας ακροδεξιών-εθνικιστικών κύκλων να εισχωρήσουν σε μαθητικούς κύκλους και να παρακινήσουν τους μαθητές να προβούν σε ακτιβισμούς φασιστικού χαρακτήρα, με κύριο προπαγανδιστικό εργαλείο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία κατέκλυσαν με ένα κάλεσμα το οποίο αλλάζει μορφές ανάλογα με τον εμπνευστή του, αλλά διατηρώντας σε όλες τις μορφές του, το τρίπτυχο “Μακεδονία, Βόρεια Ήπειρος (Κατσίφας) και θρησκεία”. Το παραπάνω κάλεσμα παρακινεί τους μαθητές σε πανελλήνια ημέρα καταλήψεων την Πέμπτη 29/11. Αντίστοιχο κάλεσμα στο πρόσφατο παρελθόν δεν θα είχε καμία απολύτως απήχηση και οι μαθητές θα το έγραφαν στα παλιά τους υποδήματα. Δυστυχώς όμως την σήμερον ημέρα και την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο οι ισορροπίες στην κοινωνία δείχνουν να έχουν μεταβληθεί επικίνδυνα, με μερικά σχολεία κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα να τελούν ήδη υπό κατάληψη.
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω δεδομένα και συνθήκες καλούμαστε σαν αναρχικοί – αντιφασίστες να δράσουμε ενάντια στην φασιστική λαίλαπα που μαστίζει την εποχή μας σε όλες τις εκφάνσεις της. Θαρρούμε πως δομικό συστατικό της δράσης μας είναι -ή έστω θα έπρεπε να είναι- η αποκόλληση από ρεύματα του στείρου αντιφασισμού καθώς και αριστερισμού. Πρόταση που ίσως αρχικά φαίνεται απόλυτη αλλά τη θεωρούμε βασική αναλογιζόμενοι τους στόχους μας. Στόχος μας δεν είναι η μείωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής ή η ανάδειξη μιας κυβέρνησης και δικαστικού συστήματος που θα τιμωρεί σκληρότερα τους νεοναζί. Στόχος μας είναι ο συνεχής πόλεμος με τις κοινωνικές συνθήκες και τις ατομικές επιλογές που γεννάνε τέρατα σαν αυτό του φασισμού. Ένας συνεχής πόλεμος με την εξουσία και τις εξουσιαστικές τάσεις που διέπουν το κάθε άτομο και την κοινωνία. Παράλληλα οφείλουμε να μελετούμε τις τάσεις αυτές αποφεύγοντας το να στηρίξουμε την ανάλυσή μας αποκλειστικά στα μοντέλα της οικονομίας όπως εσφαλμένα κατά την άποψη μας κάνουν πολλοί αντιφασίστες. Οι αριστεροί και κομμουνιστές τις τελευταίες δεκαετίες, προχώρησαν σε μια υπεραπλούστευση του αντιφασισμού που σε γενικές γραμμές συμπυκνώνεται στο ότι ο καπιταλισμός γεννάει τον φασισμό, οπότε ο πόλεμος ενάντια στον καπιταλισμό είναι πόλεμος ενάντια στους φασίστες. Μια λογική που άφησε τους φασίστες να κινούνται άνετα στους χώρους εργασίας, βάφτισε τον μαχητικό αντιφασισμό σύγκρουση συμμοριών και φετιχισμό, και κατηγορούσε τους αναρχικούς πως κοιτάνε το δέντρο χάνοντας το δάσος. Όσο λοιπόν κάποιοι ωρύονταν πως η σύγκρουση με τους ναζί είναι αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά συμφέροντα των εργατών και πως οι ναζί είναι παραπλανημένοι εργάτες, και όχι ο πραγματικός εχθρός , το δέντρο που κοιτάζαμε έγινε δάσος. Μια στρατηγική που μπορεί σήμερα να έχει ξεπεραστεί εν μέρει αλλά έχει δώσει την θέση της σε ανάλογες προβληματικές λύσεις κοιτάζοντάς τες πάντα, από αναρχική σκοπιά. Αγωνιζόμενοι για την κατάργηση του κράτους και προφανώς του «σωφρονιστικού» συστήματος δεν μπορούμε να αντιληφθούμε αιτήματα που ζητάνε περισσότερο κράτος και αποτελεσματικότερη καταστολή σαν απάντηση στην ναζιστική δράση.
Αναλογιζόμενοι τα παραπάνω πιστεύουμε ότι το αντιφασιστικό άνοιγμα στους μαθητές, πρέπει να διέπεται από ειλικρίνεια, μακριά από βερμπαλισμούς και αριστερίζουσες λογικές. Είναι υποκριτικό τόσα χρόνια οι μαθητικοί αγώνες να εκθειάζονται να υπερμεγεθύνονται και εν μια νυκτί το μαθητικό υποκείμενο να βαφτίζεται παραπλανημένο και ανώριμο. Όπως οι μαθητές μπορούν να είναι επαναστατημένοι και εξεγερμένοι έτσι μπορούν να είναι συντηρητικοί και φασίστες. Μη έχοντας μεγαλώσει όμως σε μια γυάλα μακριά από την σημερινή κοινωνία, αντιλαμβανόμαστε ότι το παραπάνω δεν μπορεί να είναι απόλυτο μιας και η συστηματική προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, εκκλησίας, στρατού, κυβερνήσεων αλλά και της ίδιας της οικογένειας μπορεί να παρασύρει κάποιον νέο εκ παραδρομής σε φασιστικά μονοπάτια χωρίς να το υποστηρίζει πλήρως. Σε καμία περίπτωση το παραπάνω δεν αποτελεί συγχωροχάρτι, αλλά αποτελεί πεδίο παρέμβασης. Μιας ποικιλόμορφης παρέμβασης που δεν θα γίνει αφ ‘ υψηλού με την μορφή αντιφασιστικού μεσσία και πρωτοπορίας.
Ανά τα χρόνια πολλές συλλογικότητες του ευρύτερου αναρχικού χώρου έκαναν εκπτώσεις στα κείμενά τους, τον ίδιο τον λόγο τους δηλαδή, ώστε να είναι πιο εύπεπτος σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Με αυτό τον τρόπο θεωρούσαν ότι οι λιγότερο ριζοσπαστικές θέσεις δεν θα τρομάξουν τον απλό κόσμο που θα ερχόταν με το μέρος τους. Αυτό είχε ως κατάληξη πρώτον ο μετριοπαθής λόγος να μην είναι πια ένα εργαλείο αλλά η ίδια πολιτική τους στόχευση και κατά δεύτερον να μην έχουν ούτε την διευρυμένη πολιτική αποδοχή που επιζητούσαν. Η μαθητική παρέμβαση δεν αποτελούσε εξαίρεση στην παραπάνω λογική. Εν τέλει απ’ότι φάνηκε η σιωπηλή πλειοψηφία που κάποιοι θαρρούσαν ότι συναινεί αλλά φοβάται να ριζοσπαστικοποιηθεί, δεν έδειξε τον ίδιο φόβο σε ακραίες θέσεις και σύμβολα μόνο που αυτή την φορά ήταν στην αντίπερα όχθη. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να μεγεθύνουμε καταστάσεις και να υπερεκτιμήσουμε τον αντίπαλο αλλά δεν θα κλείσουμε τα μάτια μας στον ραγδαίο εκφασισμό της κοινωνίας, για να ταιριάξουμε την πραγματικότητα με την πολιτική μας ανάλυση.
Εμείς από την μεριά μας θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να επικοινωνήσουμε τις θέσεις μας στον μαθητικό κόσμο χωρίς τον φόβο της μη αποδοχής ή της περαιτέρω πόλωσης λόγω αντιδραστικότητας ως προς τις θέσεις μας. Άλλωστε τα κινήματα πάντα αποτελούσαν μειοψηφία γεγονός που πρέπει να μας ωθεί σε περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση αντί στην μεμψιμοιρία και την απογοήτευση.
Επανερχόμενοι λοιπόν στα ακροδεξιά αιτήματα των επερχόμενων καταλήψεων έχουμε να πούμε πως όχι, η περιοχής της Μακεδονίας δεν είναι αποκλειστικά ελληνική. Ακόμα και να ήταν δεν θα αγωνιζόμασταν για την υπεράσπισή της επειδή δεν μας διακατέχει κανένα πατριωτικό αίσθημα. Η ανάλυση του μακεδονικού ζητήματος σίγουρα δεν μπορεί να γίνει περιληπτικά και απαιτεί ιστορική μελέτη που θα προσπαθήσει να αποφύγει την χρόνια προπαγάνδα του ελληνικού κράτους και την αντίστοιχη των γειτόνων. Βασικό όμως είναι να γίνει ευρέως γνωστό πως η Ελλάδα δεν είναι ένα ανήμπορο κράτος που ξαφνικά απειλείται από ένα νεοσύστατο κράτος που προσπαθεί από το πουθενά να της κλέψει την εθνική ταυτότητα. Ήδη από τον 19ο αιώνα στην περιοχή της Μακεδονίας υπάρχουν άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται σαν μακεδόνες. Οι μακεδονομάχοι που θεωρούνται εθνικοί ήρωες, αυτό που στην πραγματικότητα έκαναν ήταν σφαγές για λογαριασμό του ελληνικού κράτους, ώστε να εκτοπιστούν οι βούλγαροι και οι μουσουλμάνοι της περιοχής. Οι μακεδονομάχοι εισέβαλλαν σε χωριά, απαγόρευαν στους ντόπιους να μιλάνε την γλώσσα τους, και προσπαθούσαν με την βία να επιβάλλουν την ελληνική εθνική συνείδηση σε όλο τον εκεί πληθυσμό. Το τέλος των βαλκανικών πολέμων βρίσκει την Ελλάδα κερδισμένη και αποκτάει έτσι το νότιο τμήμα της Μακεδονίας, μια περιοχή που εθνωτικά και γλωσσικά κάθε άλλο παρά ελληνική είναι. Γύρω στο 10 τις εκατό του πληθυσμού είναι ελληνικό και το υπόλοιπο αποτελείται από εβραίους,αρμένιους, βούλγαρους, βλάχους και μουσουλμάνους. Το 1913 και μετά λοιπόν, ξεκινάει η αιματηρή εφαρμογή του «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ» με την χρήση βίας, εξαναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών και τρομοκρατίας. Μια εθνικιστή καραμέλα που καλά κρατάει μέχρι σήμερα, που επανήλθε έντονα στο προσκήνιο με την συμφωνία για την μετονομασία, που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς σαν αναρχικοί δηλώνουμε πως το ζήτημα της ονομασίας ενός κράτους μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Ωστόσο στο εθνικιστικό κρεσέντο με αφορμή αυτή την συμφωνία δεν θα μείνουμε αμέτοχοι. Θα σταθούμε απέναντι στους Έλληνες φασίστες καθώς και τους αντίστοιχους Μακεδόνες φασίστες, με έμφαση προφανώς στους πρώτους αφού τυχαίνει να μοιραζόμαστε το ίδιο κομμάτι γης.
Το δεύτερο σκέλος του καλέσματος αναφέρει την Βόρεια Ήπειρο και τον Κατσίφα χωρίς κάποια εμβάθυνση στο τι ακριβώς εννοεί, πράγμα που βέβαια δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε μιας και το κάλεσμα υποκινείται από την χρυσή αυγή, ακροδεξιές ομάδες, χριστιανοταλιμπάν και πάει λέγοντας. Όλος αυτός ο συρφετός συμφωνεί πως πρέπει να πάρουμε πίσω τις αλύτρωτες πατρίδες όπως τις αποκαλούν, λόγια βέβαια που δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι μιας και το να πάρεις πίσω ότι ήταν κάποτε «ελληνικό» προϋποθέτει να πνίξεις στο αίμα κάτι εκατομμύρια ανθρώπων σε διαφορετικές ηπείρους, πράγμα που για τους σαπιοκοιλάδες μαχητές των πληκτρολογίων ή αλλιώς έλληνες πατριώτες φαντάζει κομματάκι δύσκολο. Βέβαια, η φασιστική βλακεία δεν σταματάει να μας εκπλήσσει ποτέ, γεγονός που επιβεβαιώνει ο έμπορος ναρκωτικών με το καλάζνικοφ Κατσίφας. Η δολοφονία του συγκεκριμένου φασίστα από τις αλβανικές δυνάμεις ασφαλείας, δεν μας προξενεί χαρά, όπως καμία κρατική δολοφονία δεν θα μπορούσε να μας βρει σύμφωνους. Πράγμα όμως που δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φασίστας έχοντας αλυτρωτικές τάσεις που διατυμπάνιζε ολημερίς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανέβασε μια τεράστια ελληνική σημαία η οποία έγραφε επάνω πως η Βόρεια Ήπειρος είναι ελληνική και εν συνεχεία άνοιξε πυρ στην αλβανική αστυνομία. Μιλάμε δηλαδή για έναν εξτρεμιστή νεοναζί που σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου θα είχε ανάλογη κατάληξη. Ας φανταστούμε μονάχα ένα υποθετικό σενάριο με αλβανό εθνικιστή, να αναρτεί σημαίες για την Μεγάλη Αλβανία και εν συνεχεία να πυροβολάει τις ελληνικές αρχές. Η κατάληξή του δεν θα ήταν διαφορετική από την κατάληξη του Κατσίφα. Στην συνέχεια όμως αν το αλβανικό κοινοβουλίο κρατούσε ενός λεπτού σιγή για τον δολοφονημένο συμπατριώτη τους, τα ελληνικά μέσα , οι ακροδεξιοί και κάθε πατριώτης νοικοκυραίος θα κραύγαζαν για τις αλλυτρωτικές τάσεις και την απειλή που αποτελούν οι γείτονες. Αν δηλαδή έπρατταν όπως έπραξε το ελληνικό κοινοβούλιο επιβεβαιώνοντας πως η Ελλάδα είναι αφεντικό στα Βαλκάνια ,στηρίζοντας ακόμα και ανοιχτά το αφήγημα για χαμένες πατρίδες, φοβούμενη καμία αντίδραση.
Από την εθνικιστική υστερία δεν θα μπορούσε προφανώς να λείπει και η λέξη θρησκεία. Είναι γεγονός πως η ορθοδοξία πηγαίνει χέρι χέρι με το ελληνικό κράτος και τον ελληνικό εθνικισμό ανά τα χρόνια οπότε δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη. Το να έχει ο κάθε άνθρωπος τον φανταστικό του φίλο είναι επιλογή του και ας μην την κατανοούμε, κατανοούμε το τι μπορεί να τον ώθησε εκεί. Το να στηρίζει όμως το σίχαμα της ελληνικής εκκλησίας του παπαδαριού γενικότερα, να οραματίζεται ένα θεοκρατικό κράτος στα πρότυπα του Ιράν δεν μπορεί παρά να μας βρει απέναντί του.
Τέλος, μιλώντας για την πόλη μας, τα σχολεία της μέσα στον γενικότερο ζόφο που επικρατεί, έχουν δώσει σκληρούς αγώνες ανά καιρούς. Ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα αυτής της ιστορίας, εκτυλίχτηκε πριν μια δεκαετία, τον Δεκέμβριο του 2008. Συγκεκριμένα το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, ο νεαρός αναρχικός Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται από τον μπάτσο Επαμεινώνδας Κορκονέα στα Εξάρχεια. Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα σε όλη την χώρα και ξεσπούν εκτεταμένες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Σύντομα οι συγκρούσεις παίρνουν την μορφή εξέγερσης, και οι μαθητές της Ελευσίνας συμμετέχουν έντονα σε αυτήν. Την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου αφήνουν τα σχολεία τους, επιτίθονται στο αστυνομικό τμήμα, το δημαρχείο και την νομαρχία και συμμετέχουν στα συλλαλητήρια στην Αθήνα. Μπορεί λοιπόν την ερχόμενη πέμπτη δέκα χρόνια μετά την εξέγερση , τα σχολεία της πόλης να μετατραπούν σε φασιστικά εκκολαπτήρια μπορεί και όχι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο σπόρος του Δεκέμβρη έχει ριζώσει μέσα σε κάποιους μαθητές. Αυτούς τους μαθητές καλούμαστε να στηρίξουμε και θα το κάνουμε. Οι φασιστικές προκλήσεις θα έχουν και τις ανάλογες απαντήσεις. Στους εκκολαπτόμενους εθνικιστές έχουμε να πούμε πως η Ελευσίνα ήταν, είναι και θα είναι αντιφασιστική. Στους ενήλικους που σιγοντάρουν το κάλεσμα ότι έχουμε να πούμε θα τους το πούμε κατ’ ιδίαν όπως έχει γίνει αρκετές φορές στην πόλη μας.
“Ο φασισμός δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά η κτηνωδία, ο σπασμός μιας κοινωνίας που πνίγηκε τραγικά στο τέλμα των ψεμάτων της.”
R. Novatore
ΠΙΣΩ ΦΑΣΙΣΤΑΚΙΑ ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΝΟΝ ΣΕΡΒΙΑΜ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΞ.
